«Για εμάς είναι ακόμη μια διπλή μάχη για την υγεία μας»
Λεωνίδας Φωτιάδης
Πρόεδρος Πανελληνίου Συλλόγου Ασθενών με Αυτοάνοσα Ρευματικά Νοσήματα ΑΚΕΣΩ - Μέλος Πανελλήνιας Ομοσπονδίας ΡευΜΑζήν
Η δυσχερής περίοδος που διανύουμε μας καλεί να ανταποκριθούμε σε μια καινοφανή πρόκληση, ώστε να διασφαλίσουμε το αγαθό της υγείας που με αρκετό κόπο έχουμε καταφέρει να προσφέρουμε στον εαυτό μας όλα αυτά τα χρόνια. Ο κάθε ασθενής έχει βιώσει με τον δικό του μοναδικό τρόπο το ταξίδι του με το νόσημα, μια πορεία ζωής η οποία παρουσιάζει μεν πολλά κοινά με τους συνασθενείς του, αλλά παράλληλα χαρακτηρίζεται από μεγάλη μοναχικότητα.
Η δυσκολία της διάγνωσης ενός ρευματικού νοσήματος, ο πόνος, το άγχος του μέλλοντος και η αδυναμία του περιβάλλοντος να αντιληφθεί την κατάσταση που ένας ρευματοπαθής βιώνει στην καθημερινότητά του είναι μερικά από τα κοινά βιώματα των ασθενών.Ωστόσο, στο τοπίο που έχει διαμορφωθεί σήμερα, υπάρχουν αρκετές αρκετά πρωτόγνωρα στοιχεία που δημιουργούν αμηχανία και ανασφάλεια τόσο στου ασθενείς όσο και στην επιστημονική κοινότητα. Όπως είναι γνωστό, τα συμπτώματα του COVID-19 είναι: πυρετός, βήχας, δυσκολία στην αναπνοή, μυαλγίες και καταβολή, κόπωση. Η ευκολία μετάδοσης του νέου κορονοϊού, η ανθεκτικότητά του στις έως τώρα γνωστές θεραπείες και η αδυναμία εύρεσης μέχρι στιγμής μιας στοχευμένης θεραπείας για την καταπολέμησή του έχουν θορυβήσει την επιστημονική κοινότητα και την Πολιτεία, με αποτέλεσμα την έκτακτη λήψη μέτρων όπως η «κοινωνική αποστασιοποίηση» που άλλοτε θα φάνταζαν σενάριο μια κινηματογραφικής ταινίας.
Για πρώτη φορά, τόσο οι υγιείς όσο και οι ήδη χρόνια ασθενείς καλούνται να ενεργήσουν με σκοπό την προάσπιση της υγείας όλων των πολιτών. Για όλους εμάς όμως που ζούμε συντροφιά με ένα χρόνιο νόσημα, οι δυσκολίες αυτών των ημερών έρχονται να προστεθούν σωρευτικά στο ενεργητικό μας.Εντούτοις, η προσπάθεια διασφάλισης της υγείας μας δεν καταβάλλεται πια μόνο από εμάς και τον θεράποντα ιατρό μας, αλλά από το σύνολο των πολιτών, ώστε να αναχαιτισθεί το κύμα μετάδοσης του ιού. Πρόκειται δηλαδή για μία διπλή, ταυτόχρονη μάχη, από την οποία καλούμαστε να βγούμε νικητές και στην οποία όλοι είμαστε συναγωνιστές.
Η πρώτη μάχη, λοιπόν, είναι αυτή που εμείς οι ασθενείς δίνουμε χρόνια για τη σταθεροποίηση της υγείας μας και ως ένα βαθμό το έχουμε καταφέρει με τη βοήθεια τόσο της φαρμακευτικής τεχνολογίας όσο και με την αρωγή των ιατρών και των οικείων μας. Οι κανόνες του παιχνιδιού αυτού είναι γνωστοί λίγο πολύ σε όλους τους χρόνιους πάσχοντες: καλή επικοινωνία με τον ιατρό μας, συμμόρφωση στην αγωγή μας και έγκυρη πληροφόρηση για ό,τι αφορά εμάς και την υγεία μας.
Η δεύτερη μάχη συμπεριλαμβάνει τα νέα δεδομένα που ορίζουν την καθημερινότητά μας. Η λήψη των μέτρων προφύλαξης τόσο από εμάς όσο και από τα άτομα με τα οποία ερχόμαστε σε επαφή είναι ο βασικότερος κανόνας του παιχνιδιού. Σε αυτό το σημείο, επομένως, υπεισέρχεται και η ευθύνη της οικογένειας ενός ασθενούς με ρευματικό νόσημα, αφού η αμεριμνησία της μπορεί να έχει άκρως αρνητικές επιπτώσεις στο μέλος της που νοσεί.
Αναμφίβολα όλα όσα ζούμε δεν είναι βγαλμένα από κάποιο σενάριο κινηματογραφικής ταινίας ούτε η έκβασή τους εξαρτάται από τη φαντασία ενός σκηνοθέτη, αλλά αντιθέτως όλα εξαρτώνται από εμάς και την υπεύθυνη στάση που καλούμαστε να υιοθετήσουμε απέναντι στις κρίσιμες καταστάσεις που βιώνει η παγκόσμια κοινότητα το τελευταίο χρονικό διάστημα. Ας φερθούμε, λοιπόν, συνετά, ως ασθενείς αλλά και ως πολίτες, και ας ενεργήσουμε όλοι με τέτοιο τρόπο ώστε μελλοντικά να θυμόμαστε αυτή την περίοδο ως μια δύσκολη στενωπό από την οποία περάσαμε με τις ελάχιστες δυνατές απώλειες.