«Ευπαθείς ομάδες» είμαστε όλοι εμείς που έχουμε όνομα, πρόσωπο, επάγγελμα, όνειρα…

Κατερίνα Κουτσογιάννη - Τσιγκουνάκη
Πρόεδρος της Ένωσης Ασθενών Ελλάδος και της ΡευΜΑζήν

Οι μέρες αυτές που ζούμε δεν θα περνούσαν από το μυαλό ακόμα και του πιο ευφάνταστου κινδυνολόγου!! Ένας άγνωστος ιός ήρθε να ανατρέψει τα σχέδιά μας, σχεδόν να σταματήσει το χρόνο. Μια αόρατη απειλή μας ανάγκασε να αλλάξουμε την καθημερινότητά μας. Η τέλεια ανατροπή! «Μένω σπίτι» λένε τα σποτ στην τηλεόραση, στο διαδίκτυο, παντού. Χαμογελαστοί «celebrities» εμφανίζονται τραγουδώντας για τις υπέροχες στιγμές που μπορούμε τώρα να περνάμε κλεισμένοι μέσα, γνωρίζοντας καλύτερα τον εαυτό μας ή απολαμβάνοντας μοναδικές στιγμές με τους αγαπημένους μας. Μένουμε σπίτι για να προστατέψουμε τον παππού και τη γιαγιά και τις ευπαθείς ομάδες που είναι πιο ευάλωτοι σ’ αυτό τον ύπουλο, αόρατο εχθρό. Ευπαθείς ομάδες!!

Ναι, δεν είναι μόνο ο παππούς και η γιαγιά. Είναι και η νεαρή μητέρα που έχει διαγνωστεί με ρευματοειδή αρθρίτιδα και κάθε μέρα πρέπει να πηγαίνει στο πόστο της στο μεγάλο σούπερ μάρκετ που δουλεύει. Είναι ο νοσηλευτής που εργάζεται στο Κέντρο Υγείας και από έφηβος έχει διαγνωστεί με αγκυλοποιητική σπονδυλαθρίτιδα. Είναι και η μεσήλικας κυρία που καθημερινά φροντίζει τους ηλικιωμένους γονείς της στο διπλανό διαμέρισμα, παραβλέποντας τα προβλήματα στο βάδισμά της, τους πόνους και την ανημποριά από την πρόσφατη χημειοθεραπεία της.

Είμαστε όλοι εμείς οι «ευπαθείς ομάδες» που έχουμε πρόσωπο, όνομα, επάγγελμα, όνειρα, σχέδια, αγαπημένους ανθρώπους γύρω μας που μας αγαπούν και τους αγαπάμε! Είμαστε άνθρωποι που έχουμε μάθει οι περισσότεροι να ζούμε και να διαχειριζόμαστε τα επίμονα και επίπονα νοσήματά μας, να αντιμετωπίζουμε δύσκολες καταστάσεις, θεραπείες, επεμβάσεις ,φάρμακα, νοσοκομεία.

Ξέρουμε όμως και να απολαμβάνουμε όμορφες, απλές, καθημερινές στιγμές, να εκτιμάμε μια βόλτα στη θάλασσα, έναν καφέ με φίλους, μια συνάντηση με συνασθενείς μας, να χαιρόμαστε την εθελοντική προσφορά στους Συλλόγους μας και να ρουφάμε την κάθε στιγμή της ζωής.

Και καλούμαστε τώρα και πάλι να δώσουμε μια μάχη αυτή τη φορά με ένα άγνωστο αόρατο εχθρό. Και αυτό το άγνωστο είναι που μας γεμίζει ανασφάλεια και ερωτηματικά.



Τι πρέπει να κάνω; Ποιες από τις πληροφορίες που κατακλύζουν το διαδίκτυο και τα ΜΜΕ, είναι ασφαλείς; Πώς θα πάρω τα φάρμακα μου; Πού θα βρω το γιατρό μου και πως θα κάνω τον τακτικό μου έλεγχο; Τι θα γίνει αν χρειαστεί να νοσηλευτώ, αφού στα Νοσοκομεία όλοι λένε ότι έχει στρατοπεδεύσει αυτός ο αόρατος εχθρός; Και αφού τελειώσει όλο αυτό πώς θα είμαι με την υγεία μου; Θα επανέλθω εκεί που ήμουν ή θα αρχίσει μια νέα ακόμα περιπέτεια;

Πρέπει όμως τελικά ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ να υπακούσουμε στις οδηγίες των ειδικών και ας είμαστε αναγκασμένοι πολλές φορές να μείνουμε μακριά από τους αγαπημένους μας, οι οποίοι τρέμουν στην σκέψη ότι μπορεί να μας μεταφέρουν χωρίς να θέλουν τον άγνωστο αόρατο εχθρό. Πρέπει να αφήσουμε κατά μέρος τις ανησυχίες μας και να αξιοποιήσουμε όσο καλύτερα μπορούμε τον αναγκαστικό εγκλεισμό μας. Γιατί ξέρουμε από δυσκολίες. Γιατί ξέρουμε ότι μετά από κάθε δυσκολία βγαίνουμε ακόμα πιο δυνατοί και αισιόδοξοι προσθέτοντας μια ακόμα διαφορετική εμπειρία στο πλούσιο ενεργητικό μας!


….Γιατί ανήκουμε στις ευπαθείς ομάδες!

δημοσιεύτηκε σε πριν 4 χρόνια